Ik ben even weg – dus snel to the point

Op dit moment ben ik in een hotel in Vianen, waar ik twee dagen een business event bijwoon. Ik voelde me niet per se aangesproken als ‘de ideale klant’, maar ik heb het ticket gewonnen. Hoe leuk? Ik ga weer vol enthousiasme en met open vizier deze tweede trainingsdag tegemoet.

Ik geloof heilig in ontwikkelen. Leren, bijleren, luisteren, kijken en vooral open staan. Open staan voor nieuwe invalshoeken, inzichten, mogelijkheden. Ik vind het altijd zo mooi wanneer deelnemers aan mijn training me na afloop omhelzen en zeggen: ‘Je hebt me echt verrast, hiermee kan ik concreet aan de slag.’ En nog mooier is het natuurlijk als ik na verloop van maanden hoor welke enorme verbeteringen en successen ze in hun persoonlijk en zakelijk leven hebben mogen omarmen.

De bus van 10.24 uur

‘Transformatie is geen gebeurtenis in de toekomst.’ Wat denk je bij die zin?

Wat ik ermee bedoel is, dat het aankomt op actie als je wilt veranderen. Actie is verantwoordelijkheid nemen voor jezelf, je leven en je geluk.

Ik leerde ooit van mijn mentor: “Als er een kans langskomt, herken je die. Als er een reden is om die kans niet te kunnen grijpen op dat moment, dan zoek je een mogelijkheid. Vraag hulp, bijvoorbeeld, om die kans wel te kunnen grijpen.” Daarbij teken ik op persoonlijke titel aan dat een reden iets anders is dan een excuus.

Herinner jij je nog hoe je was als jong kind?

Herinner jij je nog hoe je was als jong kind?

Dat is wie jij van origine en in essentie bent. Je was vast ook open, vrij, enthousiast en spontaan. Je totaal niet bewust van beperkingen en onmogelijkheden. Je leefde vanuit blijdschap en vertrouwen, in de verwachting dat de toekomst je toelachte, dat het een groot feest was en dat je kon doen wat je wilde, kon zijn wat je wilde.

Totdat de begrenzingen van buitenaf hun intrede deden en je begon te accepteren dat jouw spontaniteit werd ingedamd. Dat het ongepast was om je vrij te uiten en dat je echt niet hoefde te denken dat jouw grote dromen levensvatbaar waren. Er werden je remmingen, beperkingen en gedachten aan begrenzingen aangeleerd. Net zolang totdat je dit accepteerde als normaal.

Oorzaak en gevolg

Het zou kunnen dat ik afmeldingen krijg. Dat risico neem ik. Ik wil dit schrijven, omdat ik zoveel mensen spreek in mijn praktijk die oorzaak en gevolg omdraaien.

Zij zetten dingen op hun kop. Niet bewust. Toch ervaren ze het (negatieve) resultaat wél bewust. Want door oorzaak en gevolg om te keren, ontstaat een slachtoffersituatie. In plaats van een leiderschapssituatie.

Randjes oud zeer

Ik ben een groot voorstander van het doorleven van verdriet. Het is de enige manier om je schip schoon te houden en in het vooronder ruimte vrij te maken voor nieuwe ervaringen, nieuwe inzichten en nieuw geluk.

Ik heb niet altijd het belang hiervan gekend. Ik verloor jaren geleden in heel korte tijd een groot aantal dierbaren in de eerste lijn. Zonder dat ik er erg in had, begon ik als er weer iemand overleed met verwerken waar ik bij de vorige geliefde was gebleven. Ik reeg een ketting van scherven, in plaats van dat ik ieder verwerkingsproces volledig doorliep en beschouwde als een keten van emoties die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.

Door stadia over te slaan, bleven er randjes oud zeer achter. Toen mijn eerste man overleed, deed ik het anders dan anders.